ค้นหาหมวดอักษร พ
ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน
ความหมายของคำว่า ' พาล ๑ '
พาล ๑ หมายถึง น. ขน. (ป., ส.).
คำที่ใกล้เคียงกัน
พาล ๒, พาลา
(กลอน) ว. อ่อน, เด็ก, รุ่น. (ส., ป.); ชั่วร้าย, เกเร, เกะกะ, เช่นคนพาล. ก. หาเรื่องทำให้วุ่นวาย, หาเรื่องทำให้เดือดร้อน, เช่นพาลหาเรื่อง พาลหาเหตุ. น. คนชั่วร้าย, คนเกเร, เช่น คบคนพาลพาลพาไปหาผิด. (ป.).
พาล ๒, พาลา
(กลอน) ว. อ่อน, เด็ก, รุ่น. (ส., ป.); ชั่วร้าย, เกเร, เกะกะ, เช่นคนพาล. ก. หาเรื่องทำให้วุ่นวาย, หาเรื่องทำให้เดือดร้อน, เช่นพาลหาเรื่อง พาลหาเหตุ. น. คนชั่วร้าย, คนเกเร, เช่น คบคนพาลพาลพาไปหาผิด. (ป.).
พาลกระแชง
(ปาก) ก. พาลหาเรื่องทําให้วุ่นวาย.
พาลรีพาลขวาง
(สํา) ว. ชอบหาเรื่องทะเลาะวิวาท.
พาลี
น. เรียกรอยเป็นชั้น ๆ ที่โคนเขาวัวและควาย.
พาลีหลายหน้า
(สํา) ว. กลับกลอก, ไม่ซื่อสัตย์.
พาลุก
น. ทราย. (ป., ส. วาลุก).
พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์
จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒